September 2015: ik kreeg een nieuwe website waar ik apetrots op was. Of ik ook een nieuws-/blogpagina wilde, was vooraf de vraag. Ik zat vol verse ambities: ja, natuurlijk wilde ik dat. Die had ik niet op mijn oude site, maar vanaf nu zou ik het allemaal anders gaan doen. Serieuzer, professioneler.
Flash-forward naar vandaag: mijn laatste post is van 1 jaar en 1 dag geleden, over mijn 10-jarige jubileum als freelancer. Inmiddels heb ik weer een mijlpaal-streepje kunnen turven. Voor het aantal nieuws-/blogberichten is de teller angstvallig stil blijven staan. Was ik dus toch niet zo ambitieus, serieus en professioneel? Nee, ik neem mijn werk absoluut serieus, en niet alleen omdat de bank mijn hypotheek ook absoluut serieus neemt. Maar juist omdat ik zeker ook professioneel ben, loop ik tegen een aantal zaken aan.
In de eerste plaats: voor vrijwel alles wat ik doe, heb ik afspraken gemaakt m.b.t. de vertrouwelijkheid van projecten. Sommige bedrijven gaan daarbij zelfs zo ver dat ik niet eens mag vermelden dat ik überhaupt voor ze vertaal. Stel je voor wat een rare, nietszeggende berichten dat zouden worden: “Joh, ik heb vandaag toch zo’n gave vertaling verzorgd. Ik mag alleen niet zeggen waarover hij ging, maar echt, geloof mij: dit was fantastisch/schokkend/grappig <per opdracht doorhalen wat niet van toepassing is>.”
Een tweede obstakel – dat ik misschien mezelf opleg – is hoe ik tegen mijn beroep aankijk: over vertalen moet je niet te veel praten, dat moet je gewoon doen (een instelling die mij met de paplepel is ingegeven voor veel zaken in het leven). Alles wat er te zeggen valt over de vertaaltheorie is bovendien inmiddels al wel door mijn vakgenoten gezegd – vaker en waarschijnlijk ook beter – in 1001 andere blogs en publicaties. Welke originele invalshoek kan ik daar nog aan toevoegen?
Dan ten derde: wat nou nieuwsberichten over mijn dagelijkse bezigheden? Ik zal het afgelopen jaar even samenvatten: nieuwe opdracht, nieuwe opdracht, opdracht geleverd, nieuwe pc gekocht, nieuwe opdracht, opdracht geleverd, opdracht geleverd, naar de accountant, nieuwe opdracht, printer gekocht, nieuwe opdracht, weekje vakantie, opdracht geleverd, opdracht geleverd, enz, enz… Snap je de totaal ontbrekende nieuwswaarde hiervan? En dan kan ik zo’n semi-gekunsteld berichtje in elkaar draaien, over ‘e-mailloze vrijdag’ of de verkiezing van het mooiste/lelijkste woord van het jaar, maar dat vind ik zelf al niet bijster interessant, dus waarom zou dat een toevallige bezoeker van deze pagina ook maar iets kunnen schelen?
Het is bijvoorbeeld ook nog mogelijk om feedback van klanten met de lezer te delen, maar zit er iemand op die zelfverheerlijking te wachten? De teller voor de afgelopen week: “de interne QA-afdeling is blij met je, en ik ook: de vertaling loopt lekker en is duidelijk”, “I would like to check if another linguist can take on this translation, as you are my favorite editor :-)”. Zo, dat waren voldoende veren om ergens in te steken, beide beentjes graag weer op de grond nu.
Misschien klinkt dit allemaal wat bagatelliserend en overdreven relativerend, maar dat is op zich niet de bedoeling. Het is gewoon mijn realiteit. Dus ga ik een andere insteek bedenken, misschien de schrijfsels van mijn eerder gevolgde cursus creatief schrijven verder uitwerken, al raakt het dan niet echt aan mijn vertaalwerk? Misschien deze pagina toch een stille dood laten sterven? Of wie weet krijg ik een andere briljante ingeving. Daar ga ik eens een nachtje (of misschien wel opnieuw 366 nachtjes) over slapen. Wordt vervolgd… of niet…
